آمریکا روی قطع انرژی ایران کار می کند روسیه روی وصل کردن آن

پایگاه خبری تحلیلی عصر همگرایی:

آلکسی ددوف سفیر روسیه در ایران اظهار داشت : "تکمیل ساخت واحدهای دوم و سوم نیروگاه بوشهر به این نیرو اجازه می دهد تا در حل مشکلات پیش روی ایران در بخش انرژی ایفای نقش کند".

این در حالی است که امروزه ایران دچار مشکل تامین انرژی مخصوصا برق و گاز شده و هر از گاهی شاهد قطع شدن برق کشور می باشیم و در مواردی حتی دولت مجبور شده کشور را تعطیل کند تا فشار تقاضای برق و گاز مصارف اداری و صنعتی کشور قربانی مصارف خانگی شود.

بسیاری بی تدبیری مدیریتی طی چند دهه اخیر را سبب اصلی رسیدن کشور به این وضعیت می دانند، که البته بی راهه هم نمی گویند، اما واقعیت امر این است که پس از پایان جنگ تحمیلی در دوران ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی و دوره موسوم به سازندگی ایران طرح های بلند پروازانه ای را برای احداث نیروگاه های مختلف برقی شروع کرد چرا که هر مدیر ارشدی که می خواهد کشور را به سمت سازندگی و صنعتی شدن ببرد به خوبی می داند اولین نیاز کشور تامین برق و انرژی مورد نیاز آن صنایع است و باید کشور آنقدر تولید برق و انرژی داشته باشد که صنایع به راحتی بتوانند تولیدات خود را انجام دهند.

البته اینجا بد نیست به این نکته اشاره کنم که مصرف بی رویه انرژی در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر هم مزید بر علت می باشد.

یکی دیگر از امتیازات تولید برق و انرژی در کشور این بود که ایران می توانست به جای صادر کردن نفت خام انرژی به کشورهای همجوار صادر کند و در آمد این انرژی بسیار بیشتر از نفت خام می بود.

عملا طبق برخی محاسبات صادرات برق تا بیش از صد برابر بیش از صادرات نفت خام برای کشور سود دارد.

بحث صادرات برق فقط در این نیست که شما کابل برق بکشید به کشورهای همجوار و به آنها برق برسانید، همین که شما بتوانید با قیمت بسیار مناسب برق تولید کنید مثلا می توانید رمز ارز بیت کوین تولید کنید و سود سرشار ببرید.

با توجه به منابع خدادادی ای که ایران دارد، طبیعی بود که ایران می توانست به قطب بالقوه تولید انرژی در جهان تبدیل شود و خوب البته در منطقه هم تامین کننده برق بسیاری از کشورهای منطقه باشد.

همه هم می دانند که تولید برق به اشکال مختلف انجام می شود مثل برق فسیلی و بادی و خورشیدی و آبی واتمی و... که ایران امکان تولید همه آنها را دارد.

دلیل اصلی ای که ایران پس از سالها توقف به دلیل جنگ مجددا روی صنعت هسته ای خود شروع کرد سرمایه گذاری کردن این بود که بتواند از این طریق انرژی مورد نیاز کشور را تامین کند و خوب دیدیم که شرکت زیمنز آلمان که قرارداد اصلی احداث نیروگاه هسته ای بوشهر را داشت با فشارهای آمریکا از تکمیل این نیروگاه سر باز زد و ایران به سمت انعقاد قرارداد با روسیه برای تکمیل و ساخت این نیروگاه رفت.

سابقه تعاملات ایران و روسیه نشان داده که هر صنعتی که ایران روی روسیه در آن حساب باز کرده بسیار موفق و نتیجه بخش بوده و هر صنعتی که روی آمریکا و یا کشورهای غربی حساب باز کرده بی نتیجه مانده.

به عنوان مثال می گویم همان کارخانه ذوب آهن اصفهان که مادر بسیاری از صنایع امروزی ایران می باشد.

زمان شاه، و زمانی که ایران متحد ایالات متحده به حساب می آمد، علیرغم همه تلاشهای دولت وقت ایران آمریکایی ها و غربی ها حاضر نبودند به ایران کمک کنند تا کارخانه ذوب آهن اهداث کند و در نهایت این شوروی بود که کارخانه را برای ایران احداث کرد.

از همان زمان دولت سازندگی آمریکایی ها و کشورهای غربی شروع کردند روی توقف پروژه های ایجاد منابع انرژی و برق در ایران کار کردن تا جلوی پیشرفت ایران را بگیرند.

توطئه های آمریکایی ها و کشورهای غربی مخصوصا ترویکای اروپایی برای توقف برنامه هسته ای ایران به دلیل واهمه از تولید تسلیحات هسته ای توسط ایران نبود و نیست بلکه به این دلیل می باشد که اگر ایران به قطب انرژی منطقه تبدیل شود دیگر حریف اش نمی شوند بود وهست.

آنها حتی روی تولید برق خورشیدی و بادی و آبی توسط ایران هم تحریم وضع کرده اند.

شاید برخی ندانند اما صادرات پنل های خورشیدی و یا ژنراتورهای برق بادی به ایران هم جزو تجهیزات ممنوعه برای ایران به حساب می آید و همچنین درباره کارخانه های برق آبی آنها روی برخی عوامل نفوذی خود کار کردند که به بهانه مشکلات محیط زیستی جلوی ایجاد نیروگاه های برق آبی در کشور گرفته شود.

درباره تحریم هایی که روی صنعت نفت و گاز ایران وضع شده هم که بر کسی پوشیده نیست این تحریم ها موجب آن شده که ایران نتواند برداشت کافی انرژی را داشته باشد و همچنین نتواند چاه ها و تاسیسات نفت و گاز خود را، که عموما غربی هستند، بازسازی و تعمیر کند و برداشت لازم از منابع نفت و گاز داشته باشد.

حتی در مواردی، مثلا پس از امضای برجام، برخی شرکت های غربی آمدند با ایران قرارداد برداشت و یا بازسازی تاسیسات نفت و گاز را امضا کردند و اطلاعات مخازن ایران را دریافت کردند و پس از خروج ایالات متحده از برجام این اطلاعات را بردند کشورهای همجوار و شروع کردند از آن طرف از این اطلاعات سوء استفاده کردن و از منابع مشترک نفت و گاز ایران با کشورهای همجوار برداشت کردن.

به هر صورت می توان گفت نیمی از مشکلاتی که امروزه ایران برای تامین انرژی خود با آن مواجه است به دلیل سوء مدیریت و مصرف داخلی است و نیمی دیگر به دلیل تحریم های آمریکا وغرب و در این میان فقط روسیه است که آمده میان تا نیروگاه های برق هسته ای جدید برای ایران احداث کند و کمک کند برق مورد نیاز کشور تامین گردد.

نیروگاه هسته ای بوشهر به دلایل مختلف از جمله اینکه در جنگ آسیب های زیادی دیده بود و همچنین ساختار آن غربی بود و ایران در موارد زیادی به دلیل تحریم ها امکان پرداخت هزینه های پروژه را نداشت بسیار طولانی شد تا به نتیجه برسد اما به نظر می رسد با توجه به قرارداد استراتژیک بیست ساله ایران و روسیه و راهکارهایی که دو کشور برای پرداخت هزینه های پروژه ها پیدا کرده اند امکان احداث سریع چند نیروگاه هسته ای دیگر در کشور وجود داشته باشد.

البته این سریع که می گوییم منظور چند ماه نیست بلکه چند سال است ولی خوب اگر الأن این پروژه ها شروع شود شاید بتوان گفت بخش بزرگی از مشکلات چند سال آتی کشور حل خواهد شد وگرنه چند سال دیگر بحران انرژی بسیار بد تر از امروز خواهد بود.

در اینجا بد نیست که به این نکته اشاره کنم و آن این است که ایران همچنین قرارداد هایی برای احداث نیروگاه های هسته ای آب شیرین کن هم امضا کرده و اینها نیز باید سریعتر اجرا شود چرا که در آینده نزدیک ایران با بحران کمبود آب شیرین هم مواجه خواهد بود.

اگر ایران پروژه معروف به ایرانرود که خلیج همیشه فارس را به دریای خزر متصل می کند نیز اجرا کند آنوقت می توان امیدوار بود که در کنار ایرانرود نیروگاه های برق هسته ای و همچنین آب شیرین کن بیشتری داشته باشیم.

منبع: اسپوتنیک